Ang desisyon ni Haring Ezequias na ipagdiwang ang Paskuwa sa ikalawang buwan ay isang mahalagang sandali ng muling pagbabalik sa pananampalataya para sa mga tao ng Juda. Tradisyonal na ipinagdiriwang ang Paskuwa sa unang buwan, ngunit dahil sa hindi paghahanda ng mga pari at ng bayan, pinili ni Ezequias na ipagdiwang ito sa ikalawang buwan, ayon sa pinahihintulutan ng batas para sa mga hindi nakapagdiwang sa tamang panahon. Ang desisyong ito ay nagpapakita ng dedikasyon ng hari sa pagsasauli ng wastong pagsamba at pagsunod sa mga batas ng Diyos, na nalimutan sa mga nakaraang pamumuno.
Ang Paskuwa ay nagtatanda ng paglaya ng mga Israelita mula sa pagkaalipin sa Egipto, na isang pundamental na kaganapan sa kanilang kasaysayan at pagkakakilanlan. Sa muling pagpapasimula ng pagdiriwang na ito, layunin ni Ezequias na ipaalala sa mga tao ang nakaraang pagliligtas ng Diyos at ang Kanyang patuloy na katapatan. Ang pagkakaroon ng sama-samang pagtitipon sa Jerusalem upang ipagdiwang ito ay nagpatibay din ng pagkakaisa at sama-samang layunin ng mga tao. Ito ay isang panahon para sa espirituwal na pagninilay, pagsisisi, at muling pagbabalik, habang ang bansa ay nagsisikap na muling ayusin ang kanilang sarili sa kalooban ng Diyos at tumanggap ng Kanyang mga biyaya.
