W tym wersecie podróż Jezusa i Jego rodziny do Egiptu oraz ich późniejszy powrót są postrzegane jako wypełnienie proroctwa. Józef, Maria i Jezus uciekli do Egiptu, aby uniknąć dekretu króla Heroda, który nakazał zabić wszystkie młode chłopców w Betlejem. Pozostali w Egipcie aż do śmierci Heroda, co zapewniło bezpieczeństwo Jezusa. To wydarzenie wypełnia proroctwo z Księgi Ozeasza, które pierwotnie odnosiło się do narodu izraelskiego: 'Z Egiptu wezwałem mego Syna'. Ewangelia Mateusza rysuje paralele między historią Izraela a Jezusem, ukazując Go jako prawdziwe ucieleśnienie powołania i celu Izraela.
To połączenie podkreśla rolę Jezusa w Bożym planie odkupienia, pokazując, że Jego życie nie tylko wypełnia proroctwo, ale także kontynuuje Boży przymierze z Jego ludem. Werset ten zapewnia wierzących o Bożej suwerenności i Jego zdolności do realizacji swoich planów, nawet w obliczu przeciwności. Zachęca do zaufania Bożemu prowadzeniu i ochronie, przypominając, że Jego cele są zawsze realizowane, często w sposób, którego nie rozumiemy od razu.
