W tym momencie Bóg nakazuje Jozuemu obrzezanie Izraelitów, co jest znaczącym aktem symbolizującym odnowienie ich przymierza z Bogiem. Było to konieczne, ponieważ pokolenie urodzone na pustyni nie zostało obrzezane. Obrzezanie było kluczowym znakiem przymierza między Bogiem a potomkami Abrahama, oznaczając ich jako wybrany lud Boży. Przestrzegając tego polecenia, Izraelici potwierdzali swoją tożsamość i zobowiązanie do Boga, stojąc na progu wejścia do Ziemi Obiecanej.
Ten akt obrzezania nie był jedynie fizyczną procedurą, lecz miał głębokie znaczenie duchowe. Reprezentował oczyszczenie i poświęcenie Bogu, przygotowując Izraelitów duchowo na wyzwania i błogosławieństwa, które czekały na nich w ziemi obiecanej ich przodkom. Był to moment ponownego poświęcenia i odnowienia, zapewniający, że ludzie są zgodni z wolą Bożą i gotowi do podążania za Jego prowadzeniem. To przygotowanie było kluczowe, gdyż mieli rozpocząć nowy rozdział w swojej podróży, który wymagał wiary, posłuszeństwa i zaufania Bożym obietnicom.
