W starożytnym Izraelu podział ziemi pomiędzy plemionami był istotnym wydarzeniem, odzwierciedlającym Boże obietnice oraz wypełnienie przymierza z ludem. Manasses, jako pierworodny syn Józefa, miał prawo do znacznego dziedzictwa. Szczególnie wymieniony jest Makir, jego pierworodny, ponieważ jego potomkowie, Gileadyci, byli znani z siły i zdolności wojskowych. Uznanie ich umiejętności zaowocowało przydzieleniem im terytoriów Gileadu i Baszanu, obszarów znanych z urodzajnych ziem i strategicznego znaczenia.
Podział ziemi nie był jedynie kwestią terytorialną, ale także odzwierciedleniem tożsamości plemienia i jego roli w narodzie izraelskim. Wzmianka o Makirze i jego potomkach podkreśla znaczenie przywództwa i siły w kontekście starożytnym. Ukazuje również, jak Izraelici cenili i nagradzali te cechy, zapewniając, że ci, którzy wykazywali się przywództwem i odwagą, otrzymywali ziemie odpowiadające ich zdolnościom. Ten fragment przypomina o wzajemnych powiązaniach wiary, dziedzictwa i odpowiedzialności w narracji biblijnej.