Ang talatang ito ay nakatuon sa hindi pangmatagalang katangian ng kayamanan at ang kababaang-loob na dapat itong samahan. Ang mga kayamanan at katayuan sa lipunan ay madalas na itinuturing na mga simbolo ng tagumpay, ngunit sila ay kasing bilis ng paglipas ng isang ligaw na bulaklak na namumulaklak nang maganda ngunit mabilis na nalalanta. Ang imaheng ito ay nagsisilbing paalala sa atin na ang materyal na kayamanan ay hindi maaasahang pundasyon ng buhay. Sa halip, hinihimok nito ang mga tao na maghanap ng pagmamalaki hindi sa kanilang mga pag-aari, kundi sa kanilang kababaang-loob at espirituwal na pag-unlad.
Ang talatang ito ay nag-uudyok ng pagbabago ng pananaw, na nagtuturo sa mga mayayaman na kilalanin ang pansamantalang kalikasan ng kanilang mga kayamanan at bigyang halaga ang espirituwal at moral na kayamanan, na nananatili lampas sa materyal na mundo. Ang mensaheng ito ay pangkalahatan, na lumalampas sa mga kultural at denominasyonal na hangganan, at nag-aanyaya sa lahat ng mananampalataya na pag-isipan kung ano ang tunay na mahalaga sa buhay. Binibigyang-diin nito ang kahalagahan ng kababaang-loob at ang pagkilala na ang lahat ng bagay sa lupa ay pansamantala, na nagtutulak sa atin na tumuon sa mga walang hanggan na aspeto ng buhay.