Sa gitna ng isang engrandeng salu-salo, inutusan ng hari ng Babilonya, si Belshazzar, na gamitin ang mga gintong tasa na kinuha mula sa templo sa Jerusalem para sa pag-inom. Ang pagkilos na ito ay hindi lamang isang pagpapakita ng kayamanan kundi isang malalim na kawalang-galang sa mga sagradong bagay ng pananampalatayang Hudyo. Sa paggamit ng mga tasa sa isang hindi banal na paraan, ipinakita ng hari ang kanyang kayabangan at kakulangan ng paggalang sa Diyos ng Israel. Ang pangyayaring ito ay mahalaga dahil ito ang nagtakda ng entablado para sa banal na paghuhukom na susunod, na naglalarawan ng mga kahihinatnan ng pagmamataas at paglapastangan.
Ang kwento ay isang makapangyarihang paalala tungkol sa kahalagahan ng paggalang sa mga sagrado. Naghihikayat ito sa atin na isaalang-alang kung paano natin pinar尊 ang mga banal na aspeto ng ating buhay at pananampalataya. Ang kwento ni Belshazzar ay nagbabala laban sa mga panganib ng kayabangan at ang pagkabigong kilalanin ang kabanalan ng mga banal na kaloob. Naghihikayat ito sa atin na pag-isipan ang ating mga kilos at saloobin, tinitiyak na tayo ay lumalapit sa mga sagradong bagay na may kababaang-loob at paggalang.
