W trakcie wielkiej uczty król Babilonu, Belszazar, rozkazał użyć złotych kielichów zabranych ze świątyni w Jerozolimie do picia. Ten czyn nie był jedynie przejawem bogactwa, ale także głębokim brakiem szacunku dla świętych przedmiotów judaizmu. Używając tych kielichów w sposób profanacyjny, król zademonstrował arogancję i brak czci dla Boga Izraela. To wydarzenie jest kluczowe, ponieważ przygotowuje grunt pod boski wyrok, ilustrując konsekwencje pychy i świętokradztwa.
Narracja ta przypomina o znaczeniu szanowania tego, co święte. Wzywa nas do zastanowienia się, jak czcimy święte aspekty naszego życia i wiary. Historia Belszazara ostrzega przed niebezpieczeństwami pychy i brakiem uznania dla świętości boskich darów. Zachęca nas do refleksji nad naszymi działaniami i postawami, zapewniając, że podchodzimy do spraw sakralnych z pokorą i szacunkiem.
