Modlitwa jest świętym aktem komunikacji z Bogiem, mającym na celu bycie szczerym i pełnym serca. Jezus przestrzega przed praktyką modlenia się w sposób, który ma na celu przyciągnięcie uwagi innych, co było powszechne wśród niektórych przywódców religijnych w Jego czasach. Osoby te modliły się w widocznych miejscach, takich jak synagogi i rogi ulic, aby być dostrzeganymi i podziwianymi przez ludzi. Jezus podkreśla, że takie zachowanie jest hipokryzją, ponieważ stawia ludzką pochwałę ponad szczerym związkiem z Bogiem.
Nagroda za takie publiczne wystąpienia to jedynie ulotny podziw innych, co nie jest prawdziwym celem modlitwy. Jezus naucza, że modlitwa powinna być prywatną i intymną rozmową z Bogiem, wolną od pragnienia publicznego uznania. To pouczenie zachęca wierzących do zbadania swoich motywów i upewnienia się, że ich praktyki duchowe są zakorzenione w szczerym pragnieniu nawiązania kontaktu z Bogiem, a nie w poszukiwaniu aprobaty innych. Skupiając się na autentyczności w modlitwie, wierzący mogą doświadczyć prawdziwych duchowych nagród płynących z głębokiej i osobistej relacji z Bogiem.
