Krzyk Jezusa z krzyża, "Eloi, Eloi, lema sabachthani?" to poruszające wyrażenie Jego cierpienia i bezpośredni cytat z Psalmu 22:1. Ten moment uchwyca głębokość Jego ludzkiego doświadczenia, odczuwania opuszczenia, gdy ponosi grzechy świata. Podkreśla on tajemnicę podwójnej natury Jezusa jako w pełni boskiego i w pełni ludzkiego. Choć doświadcza ciężaru oddalenia od Boga, ten krzyk nie jest wyrazem rozpaczy, lecz spełnieniem proroctwa, które wskazuje na Psalmy, które ostatecznie kończą się nadzieją i usprawiedliwieniem.
To wyrażenie opuszczenia rezonuje z każdym, kto czuł się oddalony od Boga, przypominając nam, że Jezus rozumie nasze najgłębsze zmagania. Jednocześnie zapewnia nas o obecności Boga, nawet w milczeniu czy cierpieniu. Krzyk z krzyża jest potężnym przypomnieniem o kosztach odkupienia i głębi Bożej miłości do ludzkości, zapraszając wierzących do zaufania w Boży plan, nawet gdy wydaje się on ukryty. Zachęca do refleksji nad tajemnicą krzyża i nadzieją, która następuje w zmartwychwstaniu.