W tym momencie Jezus przemawia do swoich uczniów po swoim zmartwychwstaniu, wzmacniając nauki, które przekazywał podczas swojej ziemskiej misji. Podkreśla konieczność wypełnienia Pism, które obejmują Prawo Mojżesza, Proroków i Psalmy. Te trzy sekcje reprezentują całość Pism Hebrajskich, znanych dziś jako Stary Testament. Potwierdzając, że wszystko, co o Nim napisano w tych tekstach, musi się spełnić, Jezus ustanawia połączenie między Starym a Nowym Testamentem, pokazując, że Jego życie i misja były częścią boskiego planu, który został ustanowiony przez Boga dawno temu.
To stwierdzenie przypomina uczniom — i wszystkim wierzącym — o niezawodności i prawdzie Słowa Bożego. Uspokaja ich, że wydarzenia z życia, śmierci i zmartwychwstania Jezusa nie były przypadkowe, lecz były zapowiedziane i zorganizowane przez Boga. To zrozumienie stanowi fundament wiary, ponieważ potwierdza, że Jezus jest rzeczywiście Mesjaszem, tym, który wypełnia proroctwa i obietnice Pism. Zachęca wierzących do zaufania Bożemu planowi i odnajdywania nadziei w wypełnieniu Jego obietnic.
