Krewni i sąsiedzi Zachariasza i Elżbiety zebrali się, aby świętować narodziny ich syna. Zachariasz, który został ogłuszony przez anioła Gabriela za swoje początkowe niedowiarstwo, nie może werbalnie wyrazić swoich życzeń. Zgodnie z tradycją, rodzina spodziewała się, że dziecko otrzyma imię po ojcu lub innym krewnym, ale Elżbieta nalega na imię Jan. Aby potwierdzić ten nietypowy wybór, zwracają się do Zachariasza, używając znaków, aby zrozumieć jego preferencje. Ten akt używania znaków podkreśla szacunek społeczności dla roli i autorytetu Zachariasza jako ojca, mimo jego niemożności mówienia.
Scena ta jest znacząca, ponieważ przygotowuje grunt pod cudowne przywrócenie mowy Zachariasza, które następuje natychmiast po potwierdzeniu imienia Jan. Samo imię, oznaczające "Bóg jest łaskawy", jest świadectwem Bożego miłosierdzia i spełnienia Jego obietnic. Ten moment jest kluczową częścią narracji, podkreślającą tematy wiary, posłuszeństwa i interwencji boskiej. Równocześnie zapowiada ważną misję Jana Chrzciciela, który przygotuje drogę dla Jezusa, podkreślając wzajemne powiązania Bożego planu.
