Przydzielenie miast Lewitom, a szczególnie potomkom Gerszona, ukazuje ich wyjątkową rolę w społeczeństwie izraelskim. W przeciwieństwie do innych plemion, Lewici nie otrzymali dużego, ciągłego obszaru ziemi. Zamiast tego, dostali miasta rozproszone po terytoriach innych plemion. Taki układ zapewniał, że Lewici, odpowiedzialni za obowiązki religijne i utrzymanie przybytku, byli obecni w całym kraju, oferując duchowe przywództwo i wsparcie.
Trzynaście miast przydzielonych Gerszonitom z plemion Issachara, Asera, Naftalego oraz półplemienia Manassesa w Baszanie ilustruje integrację życia religijnego z codziennym życiem Izraelitów. Żyjąc wśród ludzi, Lewici mogli skuteczniej pełnić swoje role, co sprzyjało poczuciu jedności i wspólnego celu. Taki podział podkreśla również wspólną odpowiedzialność wszystkich plemion za wsparcie Lewitów, którzy z kolei dbali o duchowe dobro całego narodu.