Przydział miast dla Lewitów, w tym Anathot i Almon, podkreśla unikalną rolę, jaką Lewici odgrywali w starożytnym Izraelu. W przeciwieństwie do innych plemion, Lewici nie otrzymali dużego, ciągłego terytorium. Zamiast tego przydzielono im konkretne miasta rozproszone po całym kraju, co zapewniało ich obecność wśród wszystkich plemion. Taki układ umożliwiał im wypełnianie obowiązków religijnych, takich jak nauczanie prawa i utrzymywanie przybytku, przy jednoczesnym wsparciu ze strony społeczności.
Wspomnienie o pastwiskach jest istotne, ponieważ zapewniało Lewitom środki do utrzymania siebie i swoich rodzin. Odzwierciedla to wspólną odpowiedzialność za troskę o tych, którzy pełnią duchowe funkcje. Ilustruje to również zasadę dzielenia się zasobami i zapewnienia, że wszyscy członkowie społeczności, zwłaszcza ci poświęceni służbie, mają swoje potrzeby zaspokojone. Ten system wsparcia podkreśla wzajemne powiązania w społeczności oraz znaczenie doceniania i wspierania duchowego przywództwa.