Kiriat-Arba, później znane jako Hebron, to miasto o wielkim znaczeniu historycznym i duchowym. Położone w górzystym kraju Judy, zostało przydzielone Lewitom, plemieniu kapłańskiemu, jako część ich dziedzictwa. W przeciwieństwie do innych plemion, Lewici nie otrzymali dużego terytorium, lecz przydzielono im miasta i okoliczne pastwiska. Taki układ zapewniał im możliwość wypełniania obowiązków religijnych, jednocześnie będąc wspieranymi przez społeczność.
Hebron zajmuje szczególne miejsce w historii biblijnej. Nazwano je na cześć Arby, przodka Anaków, grupy ludzi znanych z ogromu i siły. Przydział tego miasta Lewitom podkreśla Bożą opiekę i troskę o tych, którzy poświęcają się służbie duchowej. Zwraca również uwagę na znaczenie wsparcia społeczności dla liderów religijnych, zapewniając im zasoby potrzebne do skutecznej służby. Włączenie pastwisk wskazuje na praktyczne potrzeby Lewitów, umożliwiając im utrzymanie siebie i swoich rodzin, podczas gdy koncentrują się na swoich obowiązkach duchowych.
