W genealogicznych zapisach Księgi Rodzaju starannie wymieniani są potomkowie synów Noego, co stanowi ramy do zrozumienia rozprzestrzenienia się narodów i ludów po potopie. Egipt, określany w niektórych tłumaczeniach jako Mizraim, jest synem Hama, jednego z trzech synów Noego. Werset ten szczególnie wymienia Ludytów, Anamitów, Lehabitów i Naphtuhitów jako potomków Egiptu. Te nazwy reprezentują starożytne plemiona lub ludy, które były częścią wczesnego świata po potopie.
Genealogie w Księdze Rodzaju pełnią kilka funkcji. Ustanawiają historyczny i kulturowy kontekst dla narracji biblijnej, pokazując, jak różne narody i ludy są ze sobą powiązane. Podkreślają również różnorodność kultury ludzkiej oraz rozprzestrzenienie cywilizacji na całym świecie. Ta konkretna linia genealogiczna podkreśla bogaty gobelin historii ludzkości oraz Bożą opatrzność w kierowaniu rozwojem narodów. Śledząc te linie, zyskujemy wgląd w rozwijający się plan Boga oraz wzajemne powiązania całej ludzkości, przypominając sobie o naszym wspólnym pochodzeniu i jedności rodziny ludzkiej.
