W relacji o stworzeniu Bóg wprowadza pojęcie czasu, rozróżniając światłość i ciemność, nazywając je "dniem" i "nocą". Akt nadawania nazw świadczy o władzy i mocy Boga do wprowadzania porządku w chaosie, ustanawiając fundamentalny rytm, który rządzi światem przyrody. Cykl dnia i nocy jest nie tylko fizyczną rzeczywistością, ale także metaforą równowagi i współzależności kontrastujących elementów w życiu. Tworząc ten cykl, Bóg ustala wzór regularności i przewidywalności, co jest niezbędne do rozwoju życia.
Stwierdzenie "nastał wieczór, i nastał poranek, dzień pierwszy" wskazuje na zakończenie pełnego cyklu, oznaczając upływ czasu w uporządkowany sposób. Ta struktura jest podstawą biblijnego rozumienia czasu, gdzie każdy dzień stworzenia opiera się na poprzednim, prowadząc do kulminacji twórczej pracy Boga. Uporządkowany postęp od wieczoru do poranka sugeruje również przejście od ciemności do światła, symbolizując nadzieję, odnowienie i rozwój boskiego planu dla stworzenia. Ten fragment zachęca do refleksji nad boskim porządkiem i celem, które są inherentne w świecie.