Przejście przez rzekę Jordan oznaczało kluczowy moment dla Izraelitów, symbolizując ich przejście z wędrówki po pustyni do Ziemi Obiecanej. Rozkaz ustawienia kamieni na górze Ebal i pokrycia ich wapnem nie był jedynie aktem fizycznym, lecz duchowym, mającym na celu stworzenie trwałego pomnika przymierza Boga z Jego ludem. Inskrybowanie prawa na tych kamieniach przypominało Izraelitom o ich zobowiązaniu do przestrzegania Bożych przykazań oraz o błogosławieństwie, które płynie z posłuszeństwa.
Pokrycie wapnem miało charakter praktyczny, zapewniając trwałość inskrypcji, ale także symbolizowało znaczenie zachowania Bożego słowa w sercach i wspólnocie. Akt stawiania kamieni był wydarzeniem wspólnotowym, angażującym wszystkie plemiona, co wzmacniało jedność i wspólny cel. Stanowił wizualne i trwałe świadectwo ich drogi wiary oraz boskiego prowadzenia, które doprowadziło ich do tego momentu. Ta chwila podkreśla znaczenie pamiętania i przestrzegania boskich zasad jako fundamentu ich tożsamości i przyszłego dobrobytu.
