Podczas wystawnej uczty król Belszazar był świadkiem tajemniczej ręki piszącej na ścianie. Słowa 'mene, mene, tekel, parsin' były poza zrozumieniem mędrców króla, ale Daniel, prorok znany ze swojej mądrości i bliskiego związku z Bogiem, potrafił je zinterpretować. 'Mene' oznacza, że Bóg policzył dni królestwa i doprowadził je do końca. 'Tekel' wskazuje, że król został zważony na wadze i uznany za niewystarczającego. 'Parsin' oznacza, że królestwo zostanie podzielone i przekazane Medom i Persom.
To wydarzenie podkreśla przemijający charakter ludzkiej władzy oraz ostateczną władzę Boga nad wszystkimi ziemskimi królestwami. Stanowi potężne przypomnienie o znaczeniu pokory i sprawiedliwości, a także konsekwencjach pychy i bałwochwalstwa. Historia pisania na ścianie jest wezwaniem do samorefleksji, zachęcając jednostki i przywódców do rozważenia swoich działań i dostosowania się do boskich zasad. Zachęca do życia w integralności, uznając, że prawdziwa moc i sprawiedliwość pochodzą od Boga.
