W swoim liście do Kolosan Paweł odnosi się do obaw dotyczących wpływu fałszywych nauk, które narzucały wierzącym surowe zasady religijne. Podkreśla, że chrześcijanie nie powinni być oceniani na podstawie przepisów dotyczących żywności ani praktyk religijnych, takich jak święta, obchody nowiu czy szabat. Te praktyki były częścią starego przymierza i były tylko cieniem tego, co miało nadejść w Chrystusie. Dzięki śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa, wierzący zostali uwolnieni od legalistycznych wymagań prawa.
Przesłanie Pawła przypomina, że wiara w Chrystusa przewyższa rytualne praktyki. Skupienie powinno być na duchowej rzeczywistości, do której te praktyki się odnosiły, a która znajduje się w Jezusie. To nauczanie zachęca chrześcijan do przyjęcia wolności, jaką mają w Chrystusie, żyjąc swoją wiarą autentycznie, bez obciążenia zewnętrznymi osądami. Podkreśla to transformującą moc łaski oraz nową tożsamość, jaką wierzący mają w Chrystusie, która nie zależy od przestrzegania starych zwyczajów religijnych.
