Salomon, mądry król Izraela, podjął się przeprowadzenia spisu cudzoziemców zamieszkujących jego królestwo. Nie był to pierwszy raz, gdy dokonano takiego spisu; jego ojciec, król Dawid, wcześniej przeprowadził podobne działania. Wyniki pokazały znaczną populację 153 600 cudzoziemców. Ten akt liczenia cudzoziemców miał istotne znaczenie z kilku powodów. Po pierwsze, demonstrował zdolności administracyjne Salomona oraz jego zaangażowanie w utrzymanie porządku i struktury w swoim królestwie. Dzięki znajomości liczby cudzoziemców, Salomon mógł lepiej zarządzać zasobami i pracą przy swoich ambitnych projektach budowlanych, w tym przy budowie świątyni.
Co więcej, ten spis odzwierciedla szerszy temat inkluzyjności oraz uznania różnorodności w królestwie. Pokazuje, że Salomon dostrzegał wkład i obecność wszystkich ludzi, nie tylko rodowitych Izraelitów, w dobrobyt i funkcjonowanie narodu. Ta inkluzyjność przypomina o znaczeniu jedności i współpracy między różnymi grupami, co jest zasadą, która współczesnym chrześcijanom przypomina o miłości i akceptacji, niezależnie od pochodzenia. Przywództwo Salomona stanowi zatem wzór do naśladowania w przyjmowaniu różnorodności i budowaniu harmonijnej społeczności.