Ang pagtulong sa mga nangangailangan ay isang pangunahing aspeto ng pamumuhay na may pananampalataya at malasakit. Kapag tayo ay nag-aabot ng kamay sa mga mahihirap, tayo ay nakikilahok sa isang siklo ng pagbibigay na nagpapayaman sa parehong nagbibigay at tumanggap. Ang gawaing ito ng kabutihan ay hindi lamang tungkol sa pagbibigay ng materyal na tulong; ito ay tungkol sa pagkilala sa dignidad at halaga ng bawat indibidwal. Sa pagbabahagi ng ating mga yaman, kinikilala natin na ang ating mga biyaya ay mga kaloob na dapat ipamahagi. Ang pananaw na ito ay nag-uudyok ng pakiramdam ng komunidad at pagkakaugnay-ugnay, na nagpapaalala sa atin na tayo ay bahagi ng isang mas malaking pamilyang tao.
Ang gawaing pagtulong sa mga mahihirap ay itinuturing din na paraan upang makumpleto ang ating mga sariling biyaya. Ipinapahiwatig nito na ang ating mga buhay ay nagiging mas puno at makabuluhan kapag tayo ay nakikilahok sa mga gawaing mapagbigay. Ang prinsipyong ito ay nakaugat sa paniniwala na ang tunay na kasiyahan ay hindi nagmumula sa pag-iipon ng kayamanan o ari-arian, kundi mula sa paggamit ng ating mga mayroon upang itaas ang iba. Sa paggawa nito, pinapakita natin ang banal na pag-ibig at biyaya na ating natanggap, na lumilikha ng isang ripple effect ng kabutihan at magandang kalooban na umaabot lampas sa ating mga sarili.
