Ang ritwal na kalinisan ay isang mahalagang aspeto ng buhay sa sinaunang Israel, na nagpapakita ng malalim na pag-unawa sa kabanalan ng buhay at sa ugnayan ng komunidad sa Diyos. Kapag ang isang tao ay nakipag-ugnayan sa kamatayan, maging ito man ay mula sa isang napatay na tao, natural na pagkamatay, o sa pamamagitan ng paghawak sa isang libingan o buto, siya ay itinuturing na ritwal na marumi. Ang estado ng karumihan na ito ay tumatagal ng pitong araw, kung saan ang indibidwal ay kinakailangang sumailalim sa mga ritwal ng paglilinis. Ang panahong ito ay hindi tungkol sa moral na pagkakamali kundi sa pagpapanatili ng espirituwal na kalinisan at kalusugan ng komunidad.
Ang pitong araw na proseso ng paglilinis ay nagsisilbing paalala ng kabanalan ng buhay at ng paghihiwalay sa pagitan ng buhay at kamatayan. Ito ay panahon para sa mga indibidwal na magnilay sa kahinaan ng buhay at sa pangangailangan para sa espirituwal na pagbabago. Sa pagsunod sa mga gawi na ito, kinikilala ng komunidad ang epekto ng kamatayan at ang kahalagahan ng buhay, na pinatitibay ang kanilang pangako na mamuhay ayon sa mga banal na batas. Ang pagsasagawa ng mga ritwal na ito ay nagbigay-diin din sa paniniwala na ang buhay ay isang regalo mula sa Diyos, at ang pagpapanatili ng kalinisan ay isang paraan upang igalang ang regalong iyon.