Ang kapuspusan ng Espiritu Santo ay isang mahalagang sandali para sa mga unang mananampalataya, na nagmarka sa pagsilang ng Simbahan bilang isang masiglang komunidad na pinapatnubayan ng Espiritu. Ang pangyayaring ito ay naganap sa panahon ng Pentecostes, isang pagdiriwang ng mga Hudyo, kung saan maraming tao mula sa iba't ibang bansa ang nagtipon sa Jerusalem. Nang bumaba ang Espiritu Santo sa mga apostol, nagsimula silang magsalita sa iba't ibang wika, isang himalang tanda na nagbigay-daan sa kanila upang ipahayag ang mensahe ng Diyos sa magkakaibang tao.
Ang fenomenong ito ng pagsasalita sa mga wika ay nagpakita ng pagiging inklusibo ng mensahe ng Kristiyanismo, na ipinapakita na ito ay para sa lahat, anuman ang kanilang katutubong wika o kultural na pinagmulan. Tinupad din nito ang pangako ni Jesus na ipadala ang Espiritu Santo bilang katulong at gabay, na nagbibigay-lakas sa mga alagad upang isakatuparan ang kanilang misyon. Ang kakayahang magsalita sa ibang mga wika ay hindi lamang isang pagpapakita ng makalangit na kapangyarihan kundi isang praktikal na kasangkapan para sa pagpapalaganap ng ebanghelyo sa lahat ng dako ng mundo. Ang sandaling ito ay nagpapakita ng makapangyarihang pagbabago ng Espiritu Santo, na nagbibigay sa mga mananampalataya ng mga kaloob na kinakailangan upang matupad ang layunin ng Diyos.
