W tej scenie uczniowie są świadkami, jak pewna kobieta namaszcza Jezusa drogim perfumem, a ich natychmiastowa reakcja to oburzenie. Postrzegają ten czyn jako marnotrawstwo, pytając, dlaczego tak kosztowny przedmiot nie został sprzedany, aby pomóc ubogim. Ta odpowiedź podkreśla powszechną tendencję ludzi do stawiania praktyczności i efektywności ponad aktami miłości i oddania. Jednak Jezus później wyjaśnia, że działania tej kobiety są głębokim wyrazem miłości i przygotowaniem do Jego pogrzebu, co uwydatnia duchowe znaczenie wykraczające poza materialny koszt.
Ten fragment skłania nas do refleksji nad własnymi priorytetami i wartościami. Zachęca do zastanowienia się, jak wyrażamy nasze oddanie Bogu i czy czasami nie pomijamy głębszych znaczeń duchowych na rzecz praktycznych trosk. Pytanie uczniów: "Na cóż to marnotrawstwo?" staje się impulsem do oceny, jak równoważymy nasze zasoby i działania w duchowej podróży. Zaprasza nas do uznania, że akty miłości i kultu, nawet jeśli wydają się ekstrawaganckie, mogą mieć głębokie znaczenie w naszej relacji z Bogiem.
