W tej opowieści saduceusze, znani ze swojego sceptycyzmu wobec zmartwychwstania, przedstawiają Jezusowi hipotetyczną sytuację, aby Go przetestować. Opisują kobietę, która zgodnie z prawem lewiratu poślubia siedmiu braci, z których każdy umiera. Ich pytanie o to, czyją żoną będzie w zmartwychwstaniu, ma na celu wyśmianie idei życia po śmierci. Jezus odpowiada, wyjaśniając, że w zmartwychwstaniu ludzie nie będą się żenić ani za mąż wychodzić, lecz będą jak anioły w niebie. To nauczanie podkreśla, że ziemskie instytucje, takie jak małżeństwo, nie mają takiego samego znaczenia w życiu wiecznym, gdzie relacje są przekształcone i przekraczają ziemskie ograniczenia.
Przesłanie to zaprasza wierzących do rozważenia szerszych implikacji życia wiecznego, gdzie ludzkie zrozumienie jest ograniczone, a plany Boga wykraczają poza naszą wyobraźnię. Uspokaja chrześcijan, że życie po śmierci jest rzeczywistością i zachęca ich do zaufania Bożej obietnicy zmartwychwstania i życia wiecznego. To nauczanie przypomina również, że Królestwo Boże działa na zasadach, które różnią się od tych w ziemskim królestwie, wzywając wierzących do życia z wieczną perspektywą na uwadze.
