Saduceusze, grupa znana z zaprzeczania zmartwychwstaniu, przedstawiają Jezusowi hipotetyczną sytuację, mającą na celu ośmieszenie koncepcji życia po śmierci. Opisują kobietę, która wychodzi za mąż za siedmiu braci, z których każdy umiera, nie pozostawiając dzieci. Scenariusz ten opiera się na prawie lewiratu, które nakazywało mężczyźnie poślubić wdowę po bracie, aby zapewnić potomstwo dla zmarłego. Pytanie saduceuszy ma na celu wciągnięcie Jezusa w logiczną sprzeczność dotyczącą zmartwychwstania.
Jednak Jezus wykorzystuje tę okazję, aby nauczyć głębokiej prawdy o życiu pozagrobowym. Wyjaśnia, że ziemskie instytucje, takie jak małżeństwo, nie mają takiego samego znaczenia w niebie. Skupienie przesuwa się z ziemskich zwyczajów na wieczną naturę naszej relacji z Bogiem. Ten fragment zachęca wierzących do spojrzenia poza to, co tymczasowe, i zaufania obietnicy życia wiecznego, gdzie ludzkie ograniczenia i normy społeczne są przekraczane. Uspokaja chrześcijan, że zmartwychwstanie nie jest ograniczone przez ziemską logikę, lecz jest boską tajemnicą, która oferuje nadzieję i przemianę.
