Król Herod, zaniepokojony wieścią o narodzinach nowego Króla Żydów, wysyła mędrców do Betlejem z poleceniem, aby odnaleźli dziecko i przekazali mu informacje. Herod twierdzi, że pragnie oddać pokłon dziecku, ale jego prawdziwym celem jest wyeliminowanie postrzeganego zagrożenia dla swojej władzy. Ten werset ilustruje dwulicowość serca Heroda, co kontrastuje z prawdziwym oddaniem mędrców, którzy szukają Jezusa z szczerego pragnienia, aby go uczcić.
Werset ten przypomina o znaczeniu badania naszych własnych motywów, gdy szukamy Jezusa. Czy podchodzimy do Niego z sercem pełnym szczerego oddania i miłości, czy kierujemy się ukrytymi intencjami? Wzywa nas do dążenia do relacji z Chrystusem opartej na prawdzie i autentyczności. Fragment ten również zapowiada wyzwania, przed którymi stanie Jezus w swoim życiu, gdyż często napotykał opór ze strony tych, którzy mieli władzę. Zachęca wierzących do wytrwałości w wierze, nawet w obliczu oszustwa i oporu.
