W tym momencie Jezus ma zamiar dokonać cudu, karmiąc tysiące ludzi zaledwie kilkoma bochenkami chleba i rybami. Pytając swoich uczniów, ile mają bochenków, Jezus zwraca uwagę na dostępne zasoby, niezależnie od tego, jak niewystarczające się wydają. To pytanie nie dotyczy tylko inwentaryzacji; jest zaproszeniem do uczestnictwa w Bożym dziele. Odpowiedź uczniów, uznająca ich ograniczone zasoby, tworzy tło dla Jezusa, aby mógł ukazać moc i hojność Boga.
To wydarzenie uczy głębokiej lekcji o wierze i zaopatrzeniu. Pokazuje, że Bóg może wziąć to, co mamy, i użyć tego w niezwykły sposób. Cud, który następuje, jest świadectwem Bożej zdolności do obfitego zaopatrzenia, nawet gdy okoliczności wydają się trudne. Zachęca wierzących do zaufania w Boże zaopatrzenie oraz do gotowości do oferowania tego, co mają, ufając, że Bóg może to pomnożyć, aby zaspokoić potrzeby wielu. Ta historia zapewnia nas, że żadna ofiara nie jest zbyt mała, by Bóg mógł ją wykorzystać w swoim dziele królestwa.
