W tym fragmencie Bóg bezpośrednio mówi do swojego ludu, potwierdzając swoją miłość do nich mimo ich wątpliwości. Izraelici pytają, jak Bóg okazał im swoją miłość, co skłania Boga do przypomnienia im o swoim historycznym wyborze Jakuba nad Ezawem. Ten wybór oznacza głęboką, przymierzną relację z Izraelem, zakorzenioną w boskiej miłości i celu, a nie w ludzkich zasługach. Wybierając Jakuba, Bóg ustanowił linię, przez którą miały spływać Jego obietnice i błogosławieństwa.
To przesłanie jest ponadczasowe, przypominając wierzącym, że miłość Boga nie zależy od naszych działań czy zasług. To miłość, która wybiera i ceni nas, nawet gdy kwestionujemy lub nie dostrzegamy jej. Odniesienie do Jakuba i Ezawa jest potężnym przypomnieniem o suwerennej woli Boga i Jego zaangażowaniu w swój lud. W czasach wątpliwości lub trudności, to zapewnienie o boskiej miłości przynosi pocieszenie i nadzieję, zachęcając nas do zaufania w wierną obecność Boga i Jego plan dla naszego życia.