Rahab, kobieta z Jerycha, składa odważną prośbę do izraelskich szpiegów, których ukryła przed władzami. Prosi ich, aby przysięgli na Pana, że okażą łaskę jej rodzinie w zamian za dobroć, którą im okazała. Ta interakcja jest znacząca, ponieważ ilustruje temat przymierza i wzajemnych zobowiązań. Wiara Rahab w Boga Izraela prowadzi ją do zaryzykowania życia dla szpiegów, a w zamian szuka zapewnienia o bezpieczeństwie swojej rodziny. Jej prośba o pewny znak jest świadectwem jej przekonania o mocy Bożych obietnic i integralności tych, którzy Mu służą.
Ten moment podkreśla również ideę, że wiara i sprawiedliwość nie są ograniczone do jednej narodowości czy ludu. Rahab, Kananejka, uznaje władzę Boga Izraela i działa w wierze, co ostatecznie prowadzi do jej włączenia w rodowód Jezusa Chrystusa. Jej historia jest potężnym przypomnieniem, jak wiara może prowadzić do odkupienia i włączenia w Boży plan, niezależnie od pochodzenia. Zachęca wierzących do działania z odwagą i zaufania do Bożych obietnic, wiedząc, że On honoruje wiarę i dobroć.
