W tej chwili Jezus obserwuje ubogą wdowę, która składa ofiarę do skarbony świątynnej. Pomimo swojej biedy, wrzuca dwa małe pieniążki, które są wszystkim, co ma na życie. Jezus zestawia jej ofiarę z darami bogatych, którzy dają duże sumy, lecz z nadmiaru. Ofiara wdowy jest znacząca nie ze względu na jej wartość pieniężną, ale dlatego, że reprezentuje jej całkowite zaufanie i zależność od Boga. Ten akt wiary i poświęcenia jest potężnym przypomnieniem, że prawdziwe dawanie nie polega na kwocie, ale na sercu i duchu, które za nim stoją.
Jezus używa tego przykładu, aby nauczyć, że Bóg ceni szczerość i poświęcenie naszych ofiar, niezależnie od tego, jak małe mogą się wydawać. To wyzwanie, aby zastanowić się nad motywacjami naszego dawania i dążyć do serca, które daje z miłości i zaufania do Boga. Ta historia zachęca wierzących do refleksji nad własną hojnością i przypomina, że Bóg dostrzega i ceni intencje za naszymi działaniami, nagradzając tych, którzy dają bezinteresownie i z prawdziwą wiarą.
