Przysięga Boga złożona Abrahamowi to fundamentalna obietnica w narracji biblijnej, podkreślająca Jego wierność oraz rozwój Bożego planu. Ta obietnica, czyli przymierze, nie była tylko prostą umową, lecz głębokim zobowiązaniem, które Bóg złożył Abrahamowi i jego potomkom. Zapewniała Abrahama, że jego ród będzie błogosławiony, a przez jego potomstwo wszystkie narody będą błogosławione. To przymierze jest świadectwem Bożej niezłomnej miłości i niezawodności, ponieważ Bóg konsekwentnie spełnia swoje obietnice na przestrzeni historii.
Odniesienie do tej przysięgi w kontekście Ewangelii Łukasza podkreśla ciągłość Bożego planu od Starego Testamentu do Nowego Testamentu. Łączy historię Jezusa z obietnicami złożonymi patriarchom, podkreślając, że Jezus jest wypełnieniem Bożych obietnic. To połączenie daje wierzącym poczucie ciągłości i pewności, że Boże obietnice są wieczne i niezmienne. Przysięga złożona Abrahamowi jest symbolem nadziei i wiary, przypominając chrześcijanom, że Boże słowo jest godne zaufania, a Jego plany są dla ostatecznego dobra ludzkości.
