Podział Ziemi Obiecanej między plemiona Izraela to ważne wydarzenie, które odzwierciedla zarówno praktyczne, jak i duchowe aspekty. Józef, jeden z dwunastu synów Jakuba, otrzymuje szczególne błogosławieństwo poprzez swoich synów, Manassesa i Efraima, którzy stają się odrębnymi plemionami. To skutkuje podwójnym dziedzictwem dla Józefa, co podkreśla jego uprzywilejowaną pozycję oraz spełnienie błogosławieństwa Jakuba. Taki podział utrzymuje również symboliczną liczbę dwunastu plemion, mimo unikalnej roli Lewitów.
Lewici, potomkowie Lewiego, są oddzieleni do służby religijnej, obejmującej obowiązki w Namiocie Spotkania, a później w Świątyni. Ich brak wyznaczonego terytorium plemiennego podkreśla ich zależność od Boga i społeczności w kwestii utrzymania. Zamiast ziemi, otrzymują miasta i pastwiska, które zaspokajają ich potrzeby fizyczne, pozwalając im skupić się na odpowiedzialności duchowej. Taki układ podkreśla znaczenie duchowego przywództwa oraz rolę wspólnoty w wspieraniu tych, którzy służą Bogu.
