W swoich ostatnich chwilach Jakub gromadzi swoich synów, aby ich pobłogosławić, a Józef otrzymuje szczególnie bogate błogosławieństwo. Słowa Jakuba podkreślają ogrom błogosławieństw, które pragnie dla Józefa, porównując je do starożytnych gór i wiekowych pagórków. Te naturalne formy symbolizują siłę, stabilność i ponadczasowość, sugerując, że błogosławieństwa Józefa będą trwałe i obfite. Wybór słów Jakuba odzwierciedla głęboką miłość i szacunek, jakim darzy Józefa, który wykazał się niezwykłą odpornością i przywództwem przez całe swoje życie.
Józef jest opisany jako 'książę wśród braci', co jest świadectwem jego podwyższonego statusu i unikalnej roli, jaką odegrał w rodzinie. To błogosławieństwo nie tylko uznaje osiągnięcia Józefa w przeszłości, ale także patrzy w przyszłość, pełną boskiej łaski i pomyślności. Błogosławieństwo Jakuba jest zarówno osobistym wyrazem miłości, jak i proroczym ogłoszeniem wielkich rzeczy, które mają nadejść dla Józefa i jego potomków. Obraz gór i pagórków podkreśla ogrom i trwałość błogosławieństw, które Jakub przewiduje dla swojego ukochanego syna.
