W tej pełnej emocji modlitwie Daniel wstawia się za swoim ludem oraz za zniszczonym stanem Jerozolimy. Odwołuje się do Boga, nie na podstawie sprawiedliwości ludzi, ale na mocy Bożego miłosierdzia i dla chwały Jego imienia. Modlitwa Daniela jest zakorzeniona w głębokim zrozumieniu Bożego charakteru i Jego obietnic. Uznaje grzechy, które doprowadziły do zniszczenia, ale koncentruje się na Bożej współczującej naturze i wierności. Ta modlitwa jest potężnym przykładem, jak szukać Bożej interwencji: z pokorą, uznając nasze własne niedoskonałości i odwołując się do Bożej natury oraz obietnic. Podejście Daniela nie jest egoistyczne; zamiast tego dąży do przywrócenia Bożej świątyni i spełnienia Jego celów. Uczy nas to, jak ważne jest, aby nasze modlitwy były zgodne z wolą Bożą i abyśmy szukali Jego chwały ponad wszystko.
Modlitwa Daniela podkreśla również znaczenie wytrwałości w modlitwie. Pomimo trudnych okoliczności, pozostaje on wierny w swojej wierze, ufając, że Bóg słyszy i odpowiada w swoim doskonałym czasie. To zachęca wierzących do pozostawania wiernymi w modlitwie, ufając Bożemu ostatecznemu planowi i celowi.
