W tym fragmencie opisana jest postać, która odnosi sukces dzięki oszustwu i wywyższaniu samego siebie. Jego przebiegłość pozwala mu oszukiwać innych i zdobywać władzę, co prowadzi do zniszczenia wielu, którzy czują się pewnie na swoich pozycjach. To odzwierciedla powszechny biblijny motyw, w którym pycha i oszustwo prowadzą do upadku. Arogancja tej postaci sięga nawet do sprzeciwiania się "Wodzowi nad wodzami", tytułowi często interpretowanemu jako odniesienie do boskiej lub mesjańskiej postaci, symbolizującej najwyższą władzę i sprawiedliwość.
Mimo jego pozornej niepokonaności i chaosu, który powoduje, jego koniec jest pewny i nastąpi nie z rąk ludzkich, ale poprzez interwencję boską. To podkreśla wiarę w ostateczną kontrolę Boga nad historią oraz bezsens ludzkiej arogancji wobec boskiej woli. Uspokaja wierzących, że sprawiedliwość zwycięży, a ci, którzy polegają na oszustwie i pysze, nie przetrwają. Fragment ten zachęca do wiary w boską sprawiedliwość i moc Boga do przynoszenia sprawiedliwych rezultatów, nawet gdy ludzkie wysiłki wydają się niewystarczające.
