W czasie panowania Cyrusa, króla Persji, Daniel, znacząca postać w historii biblijnej, otrzymuje ważne objawienie. Znany również pod babilońskim imieniem Belteszazzar, Daniel zyskuje wgląd w wizję dotyczącą wielkiej wojny. To objawienie opisane jest jako prawdziwe, co podkreśla jego boskie pochodzenie oraz wagę przesłania. Doświadczenie Daniela odzwierciedla biblijny motyw komunikacji Boga z Jego ludem poprzez wizje i sny, szczególnie w kluczowych momentach historii.
Kontekst tego objawienia jest niezwykle istotny. Panowanie Cyrusa to czas, kiedy Izraelici wracają z wygnania, co wiąże się z odbudową i niepewnością. Wizja wielkiej wojny może symbolizować duchowe i fizyczne zmagania, przed którymi stają ludzie Boży. Zdolność Daniela do zrozumienia wizji podkreśla rolę proroków jako pośredników, którzy pomagają interpretować wolę Bożą i zapewniają prowadzenie. Ten fragment przypomina wierzącym o mocy boskiego objawienia oraz o zapewnieniu, że Bóg aktywnie uczestniczy w rozwoju historii, oferując wgląd i kierunek tym, którzy Go szukają.
