Decyzja Dawida o uczynieniu Jerozolimy stolicą była kluczowym momentem w historii Izraela. Wybierając neutralne miasto, które nie należało wcześniej do żadnego z plemion, sprzyjał jedności wśród ludzi. Twierdza, znana jako Syjon, była strategicznie usytuowana i łatwa do obrony, co czyniło ją idealnym miejscem na stolicę. Nazwanie jej Miastem Dawida było deklaracją jego panowania i krokiem w kierunku ustanowienia trwałej dynastii.
Dawid, budując infrastrukturę wokół miasta, od tarasów w głąb, pokazał swoje zaangażowanie w umacnianie obronności Jerozolimy. To nie tylko zapewniło bezpieczeństwo miasta, ale także stworzyło fundamenty dla Jerozolimy jako centrum życia religijnego i politycznego. Jego działania odzwierciedlały głębokie zrozumienie znaczenia silnego, scentralizowanego rządu oraz pragnienie oddania czci Bogu, czyniąc Jerozolimę miejscem kultu i rządów. Przywództwo i wizja Dawida były kluczowe w zjednoczeniu plemion Izraela i ustanowieniu królestwa, które przetrwa przez pokolenia.