Abner, znacząca postać w armii Saula, podejmuje istotny krok, przyprowadzając Iszbaala, syna Saula, do Machanaim. To działanie nie jest jedynie geograficzną zmianą, lecz strategicznym manewrem politycznym. Machanaim, położone na wschód od rzeki Jordan, staje się bezpieczną przystanią i bazą władzy dla Iszbaala. Działania Abnera podkreślają jego wpływy i ambicje w dynamice władzy po śmierci Saula. Ustanawiając Iszbaala jako pretendenta do tronu, Abner kwestionuje namaszczenie Dawida na króla, prowadząc do podziału królestwa.
Ten okres podziału ukazuje złożoność przywództwa oraz zmagania o władzę, które mogą pojawić się w czasach przejściowych. Lojalność Abnera wobec rodu Saula oraz jego próba utrzymania jego dziedzictwa odzwierciedlają napięcia między osobistą lojalnością a szerszymi potrzebami narodu. Narracja skłania do refleksji nad znaczeniem mądrego i jednoczącego przywództwa, zwłaszcza w czasach zmian, oraz potencjalnymi konsekwencjami podziału w społeczności.
