W wielkiej ceremonii poświęcenia świątyni muzyka odegrała centralną rolę. Lewe, wybrani ze względu na swoje umiejętności muzyczne, stali w swoich białych szatach, które symbolizowały czystość i świętość. Asaf, Heman i Jedutun byli znanymi liderami muzycznymi, a ich udział, wraz z synami i krewnymi, podkreśla tradycję przekazywania ról muzycznych i duchowych przez pokolenia.
Wschodnia strona ołtarza miała szczególne znaczenie, symbolizując nowe początki i wschodzące słońce. Połączenie cymbałów, harf i lir tworzyło bogaty pejzaż dźwięków, który podnosił doświadczenie uwielbienia. Towarzyszyło im 120 kapłanów grających na trąbach, co nie tylko wzbogacało zespół muzyczny, ale także oznaczało wezwanie do uwielbienia i ogłoszenie obecności Boga. Ten zbiorowy akt uwielbienia podkreśla znaczenie jedności i harmonii w praktykach duchowych, pokazując, jak muzyka może przekraczać słowa i dotykać duszy, sprzyjając głębszemu połączeniu z Bogiem. Scena ta jest potężnym przypomnieniem roli uwielbienia w wyrażaniu wdzięczności, szacunku i radości w obecności boskości.
