Działania króla Manassesa, który zbudował ołtarze dla niebieskich zastępów w obrębie dziedzińców świątyni, stanowią znaczące odejście od czci jedynego prawdziwego Boga. Ten okres w historii Izraela charakteryzował się bałwochwalstwem i odwróceniem od przykazań, które miały ich prowadzić. Świątynia, miejsce poświęcone czci Jahwe, została zbezczeszczona przez te ołtarze, co symbolizowało szerszą duchową korupcję w narodzie.
Panowanie Manassesa często postrzegane jest jako najniższy punkt w historii Judy, naznaczone praktykami, które były wyraźnie zabronione w Prawie Mojżesza. Jednak jego historia nie kończy się w rozpaczy. Później Manasses pokutuje i szuka Pana, co pokazuje, że niezależnie od tego, jak daleko się zbłądzi, zawsze istnieje droga powrotu do Boga przez pokutę. Ta narracja jest potężnym przypomnieniem o miłosierdziu Boga i możliwości odkupienia, zachęcając wierzących do wytrwałości w wierze i szukania przebaczenia, gdy upadają.
