W tym wersecie mówca reflektuje nad potężnymi czynami Boga oraz Jego wiernością wobec obietnic. Przypomina istotny moment w historii Izraela, gdy Bóg wypędził poprzednich mieszkańców ziemi, aby zrobić miejsce dla swojego wybranego ludu, wypełniając swoją obietnicę daną Abrahamowi. Ten akt nie jest jedynie historycznym wspomnieniem, ale świadectwem trwałej wierności Boga oraz szczególnej relacji, jaką miał z Abrahamem, określanym tutaj jako Jego przyjaciel. Ten tytuł podkreśla bliskość i zaufanie między Bogiem a Abrahamem, stanowiąc wzór dla relacji, jaką Bóg pragnie mieć ze wszystkimi swoimi wyznawcami.
Werset ten przypomina o niezachwianym zobowiązaniu Boga do swoich obietnic. Zachęca wierzących do przypominania sobie o przeszłej wierności Boga jako źródle nadziei i pewności w trudnych czasach. Przypominając o działaniach Boga, mówca wzywa Jego moc i wierność, szukając zapewnienia, że tak jak Bóg był z Abrahamem i Izraelitami, tak będzie z nimi teraz. Werset ten zaprasza wierzących do zaufania obietnicom Boga oraz Jego zdolności do prowadzenia i ochrony, wzmacniając ideę, że przymierze Boga jest wieczne, a Jego miłość niezmienna.
