Tragiczny koniec życia króla Saula jest naznaczony jego decyzją o odebraniu sobie życia, aby uniknąć pojmania przez Filistynów. Prośba Saula do giermka, by go zabił, ujawnia jego lęk przed upokorzeniem z rąk wrogów, których określa mianem "nieobrzezanych", co wskazuje na ich status jako nie-Izraelitów i outsiderów wobec Bożego przymierza. Odmowa giermka, spowodowana strachem lub szacunkiem do Saula, pozostawia Saula, aby działał sam. Śmierć Saula jest kulminacją serii wydarzeń, w których wielokrotnie nieposłuszeństwo Bożym przykazaniom prowadziło do jego upadku.
Ten fragment skłania do refleksji nad konsekwencjami odwrócenia się od Bożego prowadzenia oraz izolacją, która może wynikać z takich wyborów. Służy również jako poruszające przypomnienie o ludzkiej kondycji, w której strach i rozpacz mogą prowadzić do tragicznych decyzji. Mimo smutnego tonu, zachęca wierzących do szukania Bożej siły i mądrości, zwłaszcza w trudnych chwilach, oraz do zaufania Jego planowi, nawet gdy okoliczności wydają się beznadziejne.
