Ang banal na karunungan ay inilarawan sa pamamagitan ng mga katangian na nagbibigay-diin sa kanyang kadalisayan at lakas. Ito ay banayad, na nagpapahiwatig ng isang mahinahon ngunit malalim na impluwensya. Bilang isang bagay na malayang kumikilos, ang karunungan ay hindi nakatali o nakapigil, na nagpapakita ng kakayahan nitong umabot sa lahat ng aspeto ng buhay. Ang kanyang kaliwanagan at hindi nahahawahan na kalikasan ay nagpapakita ng kanyang kadalisayan, na malayo sa anumang kasinungalingan o panlilinlang. Bilang natatangi at hindi matitinag, ang karunungan ay nakatayo na hiwalay mula sa mga impluwensyang makamundo at mananatiling hindi matitinag ng anumang anyo ng kasamaan. Ito ay nagmamahal sa kabutihan, na nakahanay sa katuwiran at moral na integridad. Ang karunungan ay matalas, na nagpapahiwatig ng kasanayan at katumpakan sa pag-unawa at pananaw. Sa wakas, ito ay hindi matutukso, na nangangahulugang ang tunay na karunungan ay may hindi mapapantayang kapangyarihan na humihikbi sa mga tao patungo sa katotohanan at kabutihan.
Ang mga katangiang ito ay nagsisilbing paanyaya upang hanapin ang karunungan sa ating mga buhay. Sa pagtanggap sa mga katangiang ito, ang mga indibidwal ay makakahanap ng gabay at lakas upang harapin ang mga hamon ng buhay. Ang kadalisayan at kaliwanagan ng karunungan ay nagbibigay ng isang lente kung saan maaaring tingnan ang mundo, na tumutulong upang makilala ang tama mula sa mali. Ang kanyang hindi matitinag na kalikasan ay nag-aalok ng proteksyon laban sa mga pagsubok at tukso na maaaring lumitaw. Sa huli, ang hindi matutukso na katangian ng karunungan ay nagtutulak sa isang pagsusumikap ng kaalaman at pag-unawa na humahantong sa isang mas kasiya-siya at matuwid na buhay.