Ang aklat ng Karunungan, na kilala rin bilang Karunungan ni Solomon, ay bahagi ng Apocrypha na kinikilala sa mga tradisyong Katoliko at Ortodokso, ngunit hindi sa Protestanteng kanon. Ang aklat na ito ay karaniwang iniuugnay kay Haring Solomon at naglalaman ng malalim na pagninilay-nilay sa kalikasan at kahalagahan ng karunungan sa buhay ng tao. Ipinapakita nito na ang karunungan ay isang banal na katangian na maaaring maabot ng sinumang masigasig na naghahanap at namumuhay ayon sa mga utos ng Diyos. Ang karunungan ay isang gabay na nagbibigay-linaw, katarungan, at kapayapaan, na tumutulong sa mga tao na makilala ang tama at mali at mamuhay ng isang buhay na kalugod-lugod sa Diyos.
Ang mga aral sa aklat na ito ay nagbibigay-diin sa makapangyarihang pagbabago na dulot ng karunungan, na nag-uudyok sa mga mananampalataya na itaguyod ito bilang isang paraan upang makamit ang mas malalim na pag-unawa sa nilikha at layunin ng Diyos. Ang karunungan ay itinuturing na pinagmumulan ng lakas at proteksyon, nagbibigay ng gabay sa mga panahon ng kawalang-katiyakan at moral na kalituhan. Sa pagtanggap ng karunungan, ang mga tao ay maaaring magtaguyod ng mga birtud tulad ng pasensya, kababaang-loob, at malasakit, na mahalaga sa pagbuo ng isang makatarungan at maayos na lipunan. Ang aklat na ito ay nagsisilbing paalala ng walang hanggang halaga ng karunungan sa pag-aalaga ng isang tapat at makabuluhang buhay.
