Ang talatang ito ay tumutukoy sa mga gawi na laganap sa ilang sinaunang kultura, kung saan ang mga tao ay nakikilahok sa mga sakripisyo ng bata at mga okultong ritwal. Ang mga ganitong aksyon ay itinuturing na isang malubhang paglihis mula sa pagsamba sa nag-iisang tunay na Diyos. Ang talatang ito ay nagsisilbing babala laban sa pang-akit ng mga gawi na maaaring mukhang makapangyarihan o mistikal ngunit sa huli ay nagdadala ng pagkawasak at moral na pagkasira. Binibigyang-diin nito ang kahalagahan ng pamumuhay na nagbibigay halaga sa dignidad ng tao at sa kabanalan ng buhay.
Ang pagbanggit sa 'masiglang pagdiriwang sa mga kakaibang ritwal' ay nagpapakita ng pagkawala ng kontrol sa sarili at pagbagsak sa kaguluhan, na labis na salungat sa kapayapaan at kaayusan na nagmumula sa pagsunod sa banal na karunungan. Ang talatang ito ay nagtutulak sa mga mananampalataya na maghanap ng mas malalim na pag-unawa sa kanilang pananampalataya, upang maiwasan ang maligaw ng landas sa mga gawi na nakakasama sa kanilang sarili at sa iba, at manatiling matatag sa kanilang pangako na mamuhay sa paraang sumasalamin sa pag-ibig at katuwiran ng Diyos.
