Ang talatang ito ay naglalaman ng mahalagang aral tungkol sa halaga ng kaalaman at karunungan. Ipinapakita nito na ang mga matatalino ay nag-iingat at nag-aalaga sa kanilang kaalaman, na nagiging batayan ng kanilang mga desisyon at kilos. Ang mga matatalino ay hindi nag-aaksaya ng kanilang oras sa mga bagay na walang kabuluhan; sa halip, ginagamit nila ang kanilang kaalaman upang makagawa ng makatarungan at makabuluhang mga hakbang sa buhay.
Samantalang ang mga hangal, na walang pag-unawa sa tunay na halaga ng kaalaman, ay nalulumbay sa mga bagay na walang saysay. Ang kanilang mga puso ay puno ng mga ideya at gawi na hindi nagdadala ng tunay na kabutihan. Ang mensahe ng talatang ito ay nagtuturo sa atin na pahalagahan ang ating mga natutunan at gamitin ang mga ito sa tamang paraan. Sa ganitong paraan, makakamit natin ang tunay na kaalaman at karunungan, na makakatulong sa atin sa ating paglalakbay sa buhay.