Ang mensahe ng talatang ito ay nagbabala laban sa panganib ng labis na pagtitiwala sa ating kayamanan at sariling kakayahan. Bagamat mahalaga ang pagsusumikap at pag-unlad, hindi ito dapat maging batayan ng ating halaga o seguridad sa buhay. Ang mga materyal na bagay ay maaaring mawala sa isang iglap, ngunit ang ating pananampalataya at relasyon sa Diyos ay hindi kailanman matitinag. Ang talatang ito ay nagtuturo sa atin na ang tunay na kayamanan ay nagmumula sa ating ugnayan sa Diyos. Dapat tayong magpakatatag sa ating pananampalataya at huwag umasa lamang sa mga bagay na ating nakamit. Sa halip, dapat tayong magsikap na maging mabuting tao at magbigay ng halaga sa mga espiritwal na bagay. Ang pagtitiwala sa Diyos ay nagdadala ng tunay na kasiyahan at kapayapaan sa ating buhay. Sa ganitong paraan, tunay na makikita ang ating pagpapahalaga sa Kanya at sa Kanyang mga biyaya.
Ang talatang ito ay paalala na ang tunay na tagumpay ay hindi nasusukat sa materyal na yaman kundi sa ating kakayahang mamuhay nang may integridad at pananampalataya. Ang ating mga aksyon at desisyon ay dapat umayon sa ating mga paniniwala, at dapat tayong magsikap na maging mas mabuting tao araw-araw.