Ang kahihiyan ay isang makapangyarihang damdamin na maaaring makaapekto sa ating mga kilos at desisyon. Gayunpaman, hindi lahat ng kahihiyan ay nararapat o nakabubuti. Mahalaga ang pagkakaiba sa pagitan ng kahihiyan na nagmumula sa tunay na moral na pagkakamali at yaong ipinapataw ng mga pamantayan ng lipunan o personal na insecurities. Ang talatang ito ay nagtuturo sa atin na suriin ang mga pinagmumulan ng ating kahihiyan, at tiyaking ito ay umaayon sa tunay na moral at etikal na pamantayan, sa halip na sa mga arbitraryo o nakakasirang inaasahan.
Sa pag-unawa na hindi lahat ng kahihiyan ay nakabubuti, maaari tayong tumuon sa pagbuo ng isang pakiramdam ng karangalan at integridad na nakaugat sa katotohanan at katuwiran. Kasama rito ang pagiging mapanuri sa ating mga kilos at sa mga motibo sa likod nito, at pagsisikap na mamuhay sa paraang kaaya-aya sa Diyos at kapaki-pakinabang sa iba. Kailangan din nating tanggihan ang mga maling pamantayan na hindi nag-aambag sa tunay na espiritwal na pag-unlad o kabutihan. Sa ganitong paraan, makakabuo tayo ng isang malusog na pagkilala sa sarili na hindi madaling maapektuhan ng mga panlabas na paghuhusga, na nagreresulta sa isang mas makabuluhan at layunin na buhay.
