Ang talatang ito ay nagbibigay-diin sa kahalagahan ng panalangin ng mga taong matuwid sa Diyos. Ipinapakita nito na ang ating mga panalangin, na nagmumula sa isang pusong tapat at may malasakit, ay umaabot sa mga ulap at nagiging kaaya-aya sa Kanya. Ang panalangin ay isang mahalagang bahagi ng ating espiritwal na buhay, at dapat itong maging isang pagkakataon upang ipahayag ang ating mga pasasalamat at pangangailangan sa Diyos.
Sa ating mga panalangin, mahalagang isama ang ating mga intensyon at ang ating mga hangarin para sa ating sarili at sa iba. Ang pagkakaroon ng tamang puso sa panalangin ay nagpapakita ng ating relasyon sa Diyos at ang ating pagtitiwala sa Kanyang kabutihan. Ang ating mga panalangin ay hindi lamang mga salita kundi isang paraan upang makipag-ugnayan sa ating Manlilikha, at sa pamamagitan nito, tayo ay lumalapit sa Kanya na may tiwala at pananampalataya.
Ang talatang ito ay paalala na ang Diyos ay nakikinig sa ating mga panalangin, at ang mga ito ay may kapangyarihan. Kaya naman, dapat tayong maging masigasig sa ating pananalangin, na may pusong puno ng pag-asa at tiwala sa Kanyang mga pangako. Sa ganitong paraan, hindi lamang tayo nagiging matuwid sa ating mga panalangin, kundi nagiging bahagi rin tayo ng isang mas malawak na layunin ng pagmamahal at pagkalinga sa ating kapwa.
